Oligonucleotide (Oligonucleotide) verwijst doorgaans naar een lineair polynucleotidefragment van 2-10 nucleotideresiduen verbonden door fosfodiësterbindingen, maar wanneer deze term wordt gebruikt, is het aantal nucleotideresiduen er geen strikte regelgeving. In veel literatuur worden polynucleotidemoleculen die 30 of meer nucleotideresiduen bevatten ook oligonucleotiden genoemd. Oligonucleotiden kunnen automatisch door instrumenten worden gesynthetiseerd. Ze kunnen worden gebruikt als DNA-syntheseprimers, genprobes, enz., en hebben een breed scala aan toepassingen in modern moleculair biologisch onderzoek.

sollicitatie

Oligonucleotiden worden vaak gebruikt als probes om de structuur van DNA of RNA te bepalen, en worden gebruikt in processen zoals genchips, elektroforese en fluorescentie in situ hybridisatie.

Het door het oligonucleotide gesynthetiseerde DNA kan worden gebruikt in de ketenpolymerisatiereactie, die bijna alle DNA-fragmenten kan amplificeren en bevestigen. In dit proces wordt het oligonucleotide gebruikt als primer om te combineren met het gelabelde complementaire fragment in het DNA om een ​​DNA-kopie te maken. .

Regulerende oligonucleotiden worden gebruikt om RNA-fragmenten te remmen en te voorkomen dat ze worden vertaald in eiwitten, die een bepaalde rol kunnen spelen bij het stoppen van de activiteit van kankercellen.