Aðskilnaður og hreinsun próteina er mikið notuð í lífefnafræðirannsóknum og notkun og er mikilvæg rekstrarkunnátta. Dæmigerð heilkjörnungafruma getur innihaldið þúsundir mismunandi próteina, sum eru mjög rík og önnur innihalda aðeins nokkur eintök. Til þess að læra ákveðnaprótein, það er nauðsynlegt að hreinsa fyrst próteinið úr öðrum próteinum og próteinsameindum.

1. Útsöltunaraðferð afprótein:

Hlutlaust salt hefur veruleg áhrif á leysni próteina. Almennt, með aukningu á saltstyrk undir lágum saltstyrk, eykst leysni próteins. Þetta er kallað söltun; þegar saltstyrkurinn heldur áfram að aukast, Leysni próteins minnkar í mismiklum mæli og skilur sig hvert af öðru. Þetta fyrirbæri er kallað að salta út.

2. Ísórafmagnspunktsstöflun:

Rafstöðufráhrinding milli agna er minnst þegar próteinið er kyrrstætt, þannig að leysni er líka minnst. Jafnrafmagnspunktar ýmissa próteina eru mismunandi. Hægt er að nota pH-gildið í aðhaldslausninni til að ná jafnrafmagnspunkti próteins Láttu það safnast upp, en þessi aðferð er sjaldan notuð ein og sér og hægt er að sameina hana við söltunaraðferðina.

3. Skilun og ofsíun:

Skilun notar hálfgegndræpa himna til að aðskilja prótein af mismunandi sameindastærðum. Ofsíunaraðferðin notar háþrýsting eða miðflóttakraft til að láta vatn og aðrar litlar uppleystar sameindir fara í gegnum hálfgegndræpa himnu, á meðanpróteinsitur eftir á himnunni. Þú getur valið mismunandi svitaholastærðir til að stöðva prótein með mismunandi mólmassa.

4. Gel síunaraðferð:

Einnig kallað stærðarútilokunarskiljun eða sameindasigtiskiljun, þetta er ein gagnlegasta aðferðin til að aðgreina próteinblöndur eftir sameindastærð. Algengustu pökkunarefnin í súlunni eru glúkósagel (Sephadex ged) og agarósagel (agarósagel).

5. Rafskaut:

Við sama pH-skilyrði geta ýmis prótein verið aðskilin vegna mismunandi mólþunga þeirra og mismunandi hleðslu í rafsviðinu. Það er þess virði að borga eftirtekt til ísoelectric set rafdrætti, sem notar amfólýt sem burðarefni. Við rafskaut myndar amfólýtið pH-stuðul sem bætt er smám saman frá jákvæðu rafskautinu yfir í neikvæða rafskautið. Þegar próteinið með ákveðinni hleðslu syndir í því nær það hvert til annars. pH-staða rafmagnspunktsins er ósamfelld og hægt er að nota þessa aðferð til að greina og undirbúa ýmis prótein.

6. Jónasamskiptaskiljun:

Jónasamskiptamiðlar eru katjónísk samskiptamiðlar (eins og karboxýmetýlsellulósa; CM-sellulósa) og anjónísk samskiptamiðlar (díetýlamínóetýlsellulósa). Þegar farið er í gegnum jónasamskiptaskiljunarsúluna er próteinið með gagnstæða hleðslu við jónasamskiptamiðilinn aðsogast á jónasamskiptamiðlinum og síðan aðsogaðpróteiner skolað út með því að breyta pH eða jónastyrk.

7.Sækniskiljun:

Sækniskiljun er afar gagnleg aðferð til að aðskilja prótein. Oft þarf aðeins eitt skref til að aðskilja ákveðið prótein sem á að hreinsa frá sóðalegri próteinblöndu með miklum hreinleika.

Þessi aðferð byggir á sértækri en samgildri bindingu ákveðinna próteina við aðra sameind sem kallast bindill (Ligand).

Grunnreglan:

prótein eru til í sóðalegri blöndu í vefjum eða frumum og hver tegund fruma inniheldur þúsundir mismunandi próteina. Þess vegna er greinarmunurinn á próteinum mikilvægur hluti lífefnafræðinnar og hefur ekki verið einn. Eða sett af tilbúnum aðferðum getur fjarlægt hvers kyns prótein úr sóðalegu blönduðu próteini, svo nokkrar aðferðir eru oft notaðar saman.