Օլիգոնուկլեոտիդները նուկլեինաթթուների պոլիմերներ են՝ հատուկ մշակված հաջորդականությամբ, ներառյալ հակասիտային օլիգոնուկլեոտիդները (ASOs), siRNAs (փոքր միջամտող ՌՆԹ), միկրոՌՆԹ-ներ և ապտամերներ։ Օլիգոնուկլեոտիդները կարող են օգտագործվել մի շարք պրոցեսների միջոցով գեների արտահայտությունը մոդուլավորելու համար, ներառյալ RNAi-ն, թիրախի քայքայումը RNase H-ով միջնորդավորված ճեղքման, զուգավորման կարգավորման, չկոդավորող ՌՆԹ-ի ռեպրեսիայի, գեների ակտիվացման և գեների ծրագրավորված խմբագրման միջոցով:

Օլիգոնուկլեոտիդների մեծ մասը (ASOs, siRNA և microRNA) հիբրիդացվում են թիրախային գենի mRNA-ի կամ pre-mRNA-ի հետ հավելյալ հիմքերի զուգավորման միջոցով և տեսականորեն կարող են ընտրողաբար փոփոխել ցանկացած թիրախային գենի և սպիտակուցի արտահայտությունը, ներառյալ բազմաթիվ «ոչ բուժական» թիրախները: Ապտամերները բարձր կապ ունեն թիրախային սպիտակուցի նկատմամբ, որը նման է հակամարմինների երրորդական կառուցվածքին, այլ ոչ թե հաջորդականությանը: Օլիգոնուկլեոտիդներն առաջարկում են նաև այլ առավելություններ, ներառյալ արտադրության և պատրաստման համեմատաբար պարզ տեխնիկան, զարգացման կարճ ցիկլերը և երկարատև ազդեցությունները:

Համեմատած ավանդական փոքր մոլեկուլային ինհիբիտորների հետ, օլիգոնուկլեոտիդների օգտագործումը որպես դեղամիջոց սկզբունքորեն նոր մոտեցում է: Ճշգրիտ գենետիկայի մեջ օլիգոնուկլեոտիդների ներուժը մեծացրել է քաղցկեղի, սրտանոթային հիվանդությունների և հազվագյուտ հիվանդությունների թերապևտիկ կիրառությունների ոգևորությունը: FDA-ի վերջին հաստատումները Givosiran-ի, Lumasiran-ի և Viltolarsen-ի համար RNAi-ն կամ ՌՆԹ-ի վրա հիմնված թերապիաները բերում են դեղերի զարգացման հիմնական հոսքի մեջ: