As probas de ácidos nucleicos son en realidade para detectar se hai ácido nucleico (ARN) do novo coronavirus no corpo do suxeito da proba. O ácido nucleico de cada virus contén ribonucleótidos, e o número e a orde dos ribonucleótidos contidos nos diferentes virus son diferentes, o que fai que cada virus sexa específico.
O ácido nucleico do novo coronavirus tamén é único, e a detección de ácidos nucleicos é a detección específica do ácido nucleico do novo coronavirus. Antes da proba de ácidos nucleicos, é necesario recoller mostras de esputo do suxeito, cotonete de garganta, líquido de lavado broncoalveolar, sangue, etc., e ao probar estas mostras, pódese comprobar que o tracto respiratorio do suxeito está infectado con bacterias. A detección de novos ácidos nucleicos de coronavirus úsase habitualmente para a detección de mostras de cotonete de garganta. A mostra divídese e purifícase e extráese dela o posible novo ácido nucleico do coronavirus, e os preparativos para a proba están listos.

A detección de ácidos nucleicos do novo coronavirus utiliza principalmente tecnoloxía RT-PCR cuantitativa de fluorescencia, que é unha combinación de tecnoloxía PCR cuantitativa de fluorescencia e tecnoloxía RT-PCR. No proceso de detección, utilízase a tecnoloxía RT-PCR para reverter a transcrición do ácido nucleico (ARN) do novo coronavirus no correspondente ácido desoxirribonucleico (ADN); entón utilízase a tecnoloxía de PCR cuantitativa de fluorescencia para replicar o ADN obtido en grandes cantidades. O ADN replicado é detectado e etiquetado cunha sonda sexual. Se hai un novo ácido nucleico de coronavirus, o instrumento pode detectar o sinal fluorescente e, a medida que o ADN segue replicándose, o sinal fluorescente segue aumentando, detectando así indirectamente a presenza do novo coronavirus.