Azido nukleikoen probak koronavirus berriaren azido nukleikoa (ARN) dagoen ala ez detektatzeko da, egia esan, probako subjektuaren gorputzean. Birus bakoitzaren azido nukleikoak erribonukleotidoak ditu, eta birus ezberdinetan dauden erribonukleotidoen kopurua eta ordena desberdinak dira, birus bakoitza espezifikoa eginez.
Koronabirus berriaren azido nukleikoa ere berezia da, eta azido nukleikoaren detekzioa koronavirus berriaren azido nukleikoaren detekzio espezifikoa da. Azido nukleikoaren probak egin baino lehen, beharrezkoa da gaiaren esputoaren, eztarriko laginaren, bronkoalbeolarraren garbiketa-likidoaren, odolaren eta abarren laginak jasotzea, eta lagin horiek probatuz, subjektuaren arnas aparatua bakterioez kutsatuta dagoela ikus daiteke. Koronabirusaren azido nukleikoen detekzio berria eztarriko laginak detektatzeko erabiltzen da normalean. Lagina zatitu eta arazten da, eta bertatik balizko koronavirusaren azido nukleiko berria ateratzen da, eta probarako prestaketak prest daude.

Koronavirus berrien azido nukleikoen detekzioak RT-PCR fluoreszentzia kuantitatiboaren teknologia erabiltzen du batez ere, hau da, fluoreszentzia PCR teknologia kuantitatiboa eta RT-PCR teknologia konbinatzen dituena. Detekzio prozesuan, RT-PCR teknologia erabiltzen da koronavirus berriaren azido nukleikoa (ARN) dagokion azido desoxirribonukleikora (DNA) alderantzikatzeko; ondoren, fluoreszentzia kuantitatiboko PCR teknologia erabiltzen da lortutako DNA kantitate handietan errepikatzeko. Erreplikatutako DNA detektatu eta sexu-zunda batekin etiketatzen da. Koronabirusaren azido nukleiko berri bat badago, tresnak seinale fluoreszentea detektatu dezake, eta, DNAk errepikatzen jarraitzen duen heinean, seinale fluoreszenteak handitzen jarraitzen du, eta horrela koronavirus berriaren presentzia zeharka detektatzen du.